আঘোনৰ অনুভৱ

আঘোন মানেই/ মূগাৰ কাপোৰেৰে/শ্যামলীৰ সাজোন-কাচোন
আঘোন মানেই/গৰখীয়া বাঁহীত/ শাৰদীয় পূণিৰ্মাত/ ৰাসৰ জোন
আঘোন মানেই /কলাফুল কোবাই/বিৰিয়াত ছথৰীয়া ডাঙৰিৰ /মেটমৰা ভাৰলৈ/
কুকুৰ খোজেৰে অহা/ সেয়াচোন ককাই আঘোনা
হাতত কাঁচি আৰু ৰবাবৰটোপোলাৰে/আগে আগে গৈ থকাআঘোনীৰ/
তামৰঙী মুখ আৰু ফপৰা হাতত/ সেয়া যে এৰালীৰে কটা।
আঘোন মানেই /নিয়ৰেৰে ধূৱঁলি-কুৱঁলি/ ধূসৰিত মনৰ পদূলি/
চোতালত মৰণাৰ পাকঘূৰণিখাই/জুহালতে টোপনি/
 আইতাৰ সাধুকথা শুনি/ কনমানি জনী।
আঘোন মানেই/ ন-খোৱাচুঙা চাউলচুঙা পিঠাৰ আনন্দ ভোগালী
মাটিহীন কৃষকৰ/বাবেহে মাথোন/আঘোনতে নিৰন্ন গধূলি।

হাতমেলোতেই তুমি

মোৰ আশা তুমি মোকদিবা
এধাৰ গলপতা
হীৰাৰে বাখৰ খটোৱা
হাতমেলোতেই তুমি
দিলা এটি অঙঠা তুলি
মুঠিৰ পৰা সৰকি
ৰিহাৰ ভাজত পৰি
বুকুৰ কলিজা পুৰি
হ'ল বেদনাৰে ক'লা

তুমি  মোৰ আকাশত মেঘ হৈয়ে থাকা

তুমি কেতিয়াও বৰষুণ হ'ব নালাগে
মোৰ আকাশত মেঘ হৈয়ে থাকা
বৰষুণ হলে তুমি তুমি হৈ নাথাকিবা
চঞ্চল মেঘহৈ উৰি উৰি আকাশে আকাশে ঘূৰি
কৈ যাবা আলসুৱা মনৰ বাতৰি

বৰষুণ হলেই তুমি হেৰাই যাবা মোৰ পৰা-
হেৰাব তোমাৰ স্থিতি
হেৰাব তোমাৰ গতি
তুমি কোন অচিনাৰ কবি!
আন্ধাৰৰ হাঁহাকাৰশুনি
কয়লাৰঙী মানুহবোৰ মাতাল হোৱা দেখি
বৰষুণ হৈ আহিব খুজিছা নামি?

তুমি মোৰ আকাশত ডাৱৰ হৈয়ে থাকা

ডাৱৰৰ মাজেদি ৰামধেনু আঁকি
মোৰ আকাশ বৰ্ণময় কৰি
তুমি মেঘ হৈয়ে থাকা
কিন কিনএজাক বৰষুণ নহবা
মোৰ চোতাল বোকা কৰা 
বৰষুণ হলেই পানী হ'বা
পানী হলেই বৈ যাবা
বৈ গলেই হেৰাই যাবা
হেৰাবলৈ তুমি বৰষুণ নহ'বা
মোৰ আকাশত তুমি মেঘ হৈয়ে থাকা